Osiedle Schoonschip w północnej części Amsterdamu to pierwsza tego typu dzielnica pływających i zrównoważonych domów w Europie. Jest samowystarczalna, opiera się na własnym ekosystemie, a domy zostały zrealizowane w konstrukcji drewnianej.
Nad kanałem Johana van Hasselta, w miejscu które wcześniej należało do najbardziej uprzemysłowionej części miasta, powstało 46 energooszczędnych i przyjaznych dla środowiska domów. Zostały zbudowane na 30 arkach, z czego połowa zawiera po dwa gospodarstwa domowe w zabudowie bliźniaczej. Na jednej z arek zostało utworzone wspólne miejsce spotkań. Każdy z 46 pływających domów został zaprojektowany osobno, według indywidualnych oczekiwań i przez różne firmy architektoniczne, które mieszkańcy mogli wybrać samodzielnie.
Osiedle, zamieszkiwane przez niemal 150 osób, jest wizytówką koncepcji zrównoważonego życia. To również przykład na to, że w centrum rozwiniętego miasta, można żyć opierając się na własnym ekosystemie.
Projekt został zainicjowany i zrealizowany całkowicie oddolnie przez samych przyszłych mieszkańców, którzy mieli realny wpływ na jego kształt i zastosowane rozwiązania. Koncepcja stworzenia ekologicznego osiedla od początku zakładała zastosowanie wyłącznie materiałów zrównoważonych, które wpisują się w ideę gospodarki obiegu zamkniętego. Oczywistym więc było, że budynki mieszkalne powinny być wykonane głównie z drewna i właśnie ono zostało wybrane jako materiał konstrukcyjny praktycznie wszystkich pływających jednostek. Do termoizolacji również użyto wysoce efektywnych materiałów z włókien drzewnych, a także konopi i słomy, która zabezpiecza cieplnie jeden z domów. Wszystkie budynki mają bardzo wysoki standard efektywności energetycznej (EPC = maksymalnie 0), a ich zapotrzebowanie na energię elektryczną jest o 50-70% mniejsze niż budynków konwencjonalnych.
Podstawowym założeniem inwestycji było bazowanie wyłącznie na zrównoważonych materiałach i instalacjach, które zostały zastosowane wszędzie tam, gdzie było to możliwe. W trakcie realizacji projektu i wyboru najlepszych rozwiązań, okazało się jednak, że niektóre z wytypowanych materiałów w praktyce okazały się zbyt wymagające. Przykładem jest beton konopny, czyli ekologiczna alternatywa dla zwykłego betonu. Wytwarzany ze słomy konopnej jest biodegradowalny, ma wysokie zdolności izolowania termicznego i akumulowania ciepła, ponadto charakteryzuje się ujemnym śladem węglowym. Zrezygnowano jednak z niego ze względu na powolny proces schnięcia i pracochłonną aplikację.
Pływające gospodarstwa wodne ze sobą i nabrzeżem łączy funkcjonalne molo. Pod nim umiejscowione są linie energetyczne zasilając budynki i kanalizacja wodna, do której są podłączone. Molo jest również łącznikiem społeczności Schoonschip, a mieszkańcy spotykają się na jego powierzchni.
Osiedle jest samowystarczalne w zaopatrywaniu w wodę, ciepło i energię. Budynki nie są podłączone do sieci gazowej, a na całe osiedle jest tylko jedno podłączenie do krajowej sieci energetycznej. Schoonschip zasila 516 paneli słonecznych, 60 paneli termalnych i 30 pomp ciepła, które wytwarzają ciepło z wody w kanale. Każde gospodarstwo domowe ma dużą baterię, która przechowuje chwilowe nadwyżki produkowanej samodzielnie energii. Wszystkie domy mają zielony dach, pokrywający co najmniej jedną trzecią jego powierzchni.
Schoonschip jest zrównoważone nie tylko w sensie ekologicznym, ale również społecznym. Mieszkańcy ściśle ze sobą współpracowali, aby zrealizować swoją dzielnicę i koordynować plany. Pływająca społeczność razem zarządza wspólnymi częściami. Zadbała także o miejsca do wspólnego jadania posiłków, razem uprawia sport i uczestniczy w działaniach wielu utworzonych na potrzeby osiedla grup.
